1- خدمت امام صادق «علیه السلام» در مورد درمان بیماری تب سخن به میان آمد، آن حضرت فرمودند:إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ لَا نَتَدَاوَى إِلَّا بِإِفَاضَةِ الْمَاءِ الْبَارِدِ يُصَبُّ عَلَيْنَا وَ أَكْلِ التُّفَّا؛ ما خاندانى هستيم كه مداوا نكنيم جز با تنشوئى با آب خنك و خوردن سيب.(بحارالانوار، جلد 59، صفحه 93)
باز حضرت در جای دیگر میفرماید: الْحُمَّى مِنْ فَيْحِ جَهَنَّمَ فَأَطْفِئُوهَا بِالْمَاءِ الْبَارِد؛ تب از نفس دوزخ است و آن را با آب سرد خاموش كنيد.(بحارالانوار، جلد 59، صفحه 95)
پزشکی روز هم بهترین درمان تب را پاشوره و شستشو با آب سرد میداند و به آن سفارش میکند.
2- امام باقر «علیه السلام» میفرمایند: لَوْ يَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِي التُّفَّاحِ مَا دَاوَوْا مَرْضَاهُمْ إِلَّا بِه؛ اگر مردم خاصيت سيب را ميدانستند بيمارشان را جز با آن درمان نميكردند.(بحارالانوار، جلد 63، صفحه 172)
3- ابویوسف قندی میگوید در مکه مکرمه بودم در آنجا بیماری وبا شایع شده بود و من هم به آن مبتلا شدم، برای امام موسی کاظم «علیه السلام» نامه نوشتم و درخواست درمان کردم، آن حضرت در جواب من نوشت:«سیب بخور». من به این دستور حضرت عمل کردم و سلامتی خودرا بازیافتم.(المحاسن، جلد 2، صفحه 553)
4- مولی امیرالمؤمنین علی «علیه السلام» به فرزندش آقا امام حسن مجتبی «علیه السلام» فرمود: اگر چهار دستور را رعایت کنی از طبیب و درمانهای طب بینیاز خواهی شد و آن چهار دستور این است: لَا تَجْلِسْ عَلَى الطَّعَامِ إِلَّا وَ أَنْتَ جَائِعٌ وَ لَا تَقُمْ عَنِ الطَّعَامِ إِلَّا وَ أَنْتَ تَشْتَهِيهِ وَ جَوِّدِ الْمَضْغَ وَ إِذَا نِمْتَ فَاعْرِضْ نَفْسَكَ عَلَى الْخَلَاءِ فَإِذَا اسْتَعْمَلْتَ هَذَا اسْتَغْنَيْتَ عَنِ الطِّبِّ؛ تا گرسنه نشدهاى بر سفره غذا منشين و تا هنوز ميل بخوردن دارى از كنار غذا برخيز و كار جويدن را نيكو انجام بده و چون خواستى بخوابى براى قضاى حاجت به مستراح برو كه چون اين چهار كنى از طب بىنياز گردى.(الخصال، جلد 1، صفحه 229)