فاطمه زهرا «سلام الله علیها» عزیزترین مردم نزد رسول خدا «صلی الله علیه و آله و سلم» بود و هنگامیکه نزد آنحضرت میآمد پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله و سلم» از جابرمیخواست و او را در آغوش میگرفت و میبوسید و در جای خود مینشاند. وقتی از فلسفه این عمل از پیامبر اسلام «صلی الله علیه و آله و سلم» سؤالا میکردند، میفرمود: هر گاه مشتاق بهشت میشود فاطمه را میبوسم؛ چرا که فاطمه بوی بهشت میدهد.
درباره این احترام دو نکته قابل تأمل و ذکر است:
شکی نیست که این احترام به فاطمه، تنها جنبه عاطفی نداشت؛ بلکه این احترام فوق العاده از زیر بنای الهی و خدایی برخوردار بوده و ناشی از تبلور ارزشهای الهی در وجود مبارک حضرت فاطمه زهرا «سلام الله علیها» بوده است؛
پیامبر عظیم الشأن اسلام «صلی الله علیه و آله و سلم» با تجلیل از صدیقه اطهر «سلام الله علیها» علاوه بر تجلیل آنحضرت، میخواست شخصیت خُرد شده زن را نیز احیاء و زنده کند. پیامبر اسلام «صلی الله علیه و آله و سلم» میخواست به مردم تفهیم کند که زن از شخصیت انسانی برخوردار است.
به این ترتیب اسلام و پیامبر گرامی اسلام «صلی الله علیه و آله و سلم» شخصیت در هم شکسته زن را در آن محیط تاریک و ظلمانی احیاء کرد.